Proverbs 14

1هر زنحكیمخانهخود را بنا میكند،اما زنجاهلآنرا با دستخود خرابمینماید.

2كسیكهبهراستیخود سلوكمینماید از خداوند میترسد، اما كسیكهدر طریقخود كجرفتار استاو را تحقیر مینماید.

3در دهاناحمقچوبتكبّر است، اما لبهایحكیمانایشانرا محافظتخواهد نمود.

4جاییكهگاو نیست، آخور پاكاست؛ اما از قوّتگاو، محصولزیاد میشود.

5شاهد امیندروغنمیگوید، اما شاهد دروغبهكذبتنطّقمیكند.

6استهزاكنندهحكمترا میطلبد و نمییابد. اما بهجهتمرد فهیمعلمآساناست.

7از حضور مرد احمقدور شو، زیرا لبهایمعرفترا در او نخواهییافت.

8حكمتمرد زیركایناستكهراهخود را دركنماید، اما حماقتاحمقانفریباست.

9احمقانبهگناهاستهزا میكنند، اما در میانراستانرضامندیاست.

10دلشخصتلخیخویشتنرا میداند، و غریبدر خوشیآنمشاركتندارد.

11خانهشریرانمنهدمخواهد شد، اما خیمهراستانشكوفهخواهد آورد.

12راهیهستكهبهنظر آدمیمستقیممینماید، اما عاقبتآن، طُرُقموتاست.

13همدر لهو و لعبدلغمگینمیباشد، و عاقبتاینخوشیحُزناست.

14كسیكهدر دلمرتدّ استاز راههایخود سیر میشود، و مرد صالحبهخود سیر است.

15مرد جاهلهر سخنرا باور میكند، اما مرد زیركدر رفتار خود تأمّلمینماید.

16مرد حكیممیترسد و از بدیاجتنابمینماید، اما احمقاز غرور خود ایمنمیباشد.

17مرد كجخلق، احمقانهرفتار مینماید، و (مردم) از صاحبسؤظننفرتدارند.

18نصیبجاهلانحماقتاست، اما معرفت، تاجِ زیركانخواهد بود.

19بدكاراندر حضور نیكانخممیشوند، و شریراننزد دروازههایعادلانمیایستند.

20همسایهفقیر نیز از او نفرتدارد، اما دوستانشخصدولتمند بسیارند.

21هر كههمسایهخود را حقیر شمارد گناهمیورزد، اما خوشابحالكسیكهبر فقیرانترحّمنماید.

22آیا صاحبانتدبیر فاسد گمراهنمیشوند، اما برایكسانیكهتدبیر نیكو مینمایند، رحمتو راستیخواهد بود.

23از هر مشقّتیمنفعتاست، اما كلاملبها بهفقر محضمیانجامد.

24تاجحكیماندولتایشاناست، اما حماقتاحمقانحماقتمحضاست.

25شاهد امینجانها را نجاتمیبخشد، اما هر كهبهدروغتنطّقمیكند فریبمحضاست.

26در ترسخداوند اعتماد قوی است، و فرزنداناو را ملجأ خواهد بود.

27ترسخداوند چشمهحیاتاست، تا از دامهایموتاجتنابنمایند.

28جلالپادشاهاز كثرتمخلوقاست، و شكستگیسلطاناز كمیمردماست.

29كسیكهدیرغضبباشد كثیرالفهماست، و كجخلقحماقترا بهنصیبخود میبرد.

30دلآرامحیاتبدناست، اما حسد پوسیدگیاستخوانها است.

31هر كهبر فقیر ظلمكند آفرینندهخود را حقیر میشمارد، و هر كهبر مسكینترحّمكند او را تمجید مینماید.

32شریر از شرارتخود بهزیر افكندهمیشود، اما مرد عادلچونبمیرد اعتماد دارد.

33حكمتدر دلمرد فهیمساكنمیشود، اما در اندرونجاهلانآشكار میگردد.

34عدالتقومرا رفیعمیگرداند، اما گناهبرایقوم، عار است.

35رضامندی پادشاهبر خادمِ عاقلاست، اما غضباو بر پستفطرتان.